کد مطلب:12231 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

با توجه به اين كه راه ثابت شدن مني، بيرون آمدن با جستن، همراه با شهوت و سست شدن بدن پس از بيرون آمدن است، آيا هر سه علامت بايد باشد يا يك علامت كافي است؟

قرآن كريم ميفرمايد: ...وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا...;(مائده،6)...و اگر جنب بوديد غسل نماييد...

يكي از چيزهايي كه انسان با آن جنب ميشود، خروج مني است. اگر رطوبتي از انسان خارج شود و يقين داشته باشد، مني است، جنب شده است; ولي اگر رطوبتي از انسان خارج شود و نداند مني است يا چيز ديگر، چنان چه با شهوت و جستن بيرون آمده باشد و پس از بيرون آمدن آن، بدن سست شود، آن رطوبت حكم مني را دارد و شخص جنب شده است.

در مورد زن و مريض لازم نيست رطوبت با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آمده باشد، در حكم مني است و لازم نيست بدن او سست شود.

بنابراين سه علامتي كه گفته شده، در موردي است كه انسان در رطوبت بيرون آمده شك داشته باشد، ولي اگر يقين داشته باشد كه رطوبت مني است، جنب شده است، هر چند، همة آن علائم نباشد. همچنين در مورد مريض لازم نيست همة علائم موجود باشد و مورد شما نيز از اين قبيل است.(ر.ك: توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 221، دفتر انتشارات اسلامي.)